Nazwisko: |
Lutosławski, Witold |
Pseudonim: |
Derwid |
Data urodzenia: |
25 stycznia 1913 |
Miejsce urodzenia: |
Warszawa |
Data śmierci: |
7 lutego 1994 |
Miejsce śmierci: |
Warszawa |
Pianista i kompozytor. Od szóstego roku życia uczył się już gry na fortepianie i na skrzypcach, pobierał również lekcje z zakresu kompozycji. W latach 1931–1933 studiował na Uniwersytecie Warszawskim matematykę. Dyplom kompozytorski uzyskał w 1937 r. kończąc Konserwatorium. Debiutował jednak znacznie wcześniej, bo już w 1927 r.Sonatą na skrzypce i fortepian[1]. W okresie międzywojennym był akompaniatorem Chóru Dana. Podczas okupacji grał muzykę rozrywkową w warszawskich kawiarniach, brał także udział w tajnych koncertach[2]. W dorobku z lat wojny, prócz utworów orkiestrowych i fortepianowych, posiadał kilka piosenek żołniersko-powstańczych do tekstów Zofii Zawadzkiej, Stanisława Ryszarda Dobrowolskiego, Aleksandra Maliszewskiego oraz Henryka Huzika, a także kilkanaście opracowań piosenek i kolęd pisanych przez tych autorów do starych melodii[1].
Po wojnie pracował w Polskim Radio. Jako Derwid komponował piosenki m.in. dla Olgierda Buczka, Mieczysława Fogga, Ludmiły Jakubczak, Kaliny Jędrusik, Jerzego Michotka, Sławy Przybylskiej, Ireny Santor, Hanny Rek, Reny Rolskiej i Violetty Villas[2]. Kompozycje nowoczesne, oryginalne w stylu przyniosły mu uznanie i sławę zarówno w kraju oraz za granicą.
Jest laureatem:
– nagrody miasta Warszawy,
– w 1955 r. otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia za dorobek kompozytorski w X-leciu PRL,
– w 1964 r. przyznano mu ponownie powyższą nagrodę za całokształt twórczości kompozytorskiej,
– w 1963 r. za Koncert na orkiestrę wyróżniony został I nagrodą UNESCO[1].
